بە قەد بەژن و باڵای ئاویەر
غەریبيتان ئەکەم یاران
پاییز برای من یادآور كنگره فرزانگان كرد است که ۲۴ سال پیش بیرق پاسداشت آنان را در سنندج شهر فرهنگ، اندیشه و هنر به اهتزاز در آوردیم. گویی گوشه ایی از جانم از مهرماه ۱۳۷۵ در کنار کوچه پس کوچه هاي شهر، در دامنه آبیدر یا میدان اقبال و خیابان فردوسی به جا مانده است.
در این غمناکترین پاییز عمرم بیش از پیش به ماندگاری آن يادمان می اندیشم و به کردستانم می بالم که امروز خیل فرزانگان و اندیشمندان آن شایسته ی بهترین ها هستند.